Op Weg nr 10 - 2024 door ds. Lucias de Haan
Rust, reinheid, regelmaat. Drie R’s waar veel mensen gelukkig van worden. Dat begint al bij kleintjes in de wieg en eigenlijk stopt het daarna niet meer. Ook in de kerk houden we wel van deze drie. In een (consistorie)gebed op zondagmorgen wordt er ook nog wel eens om gebeden of voor gedankt: goede orde en rust waarin de dienst mag plaatsvinden. Dat is op zich iets moois. De kerk als plek van rust en die rust kan door allerlei omstandigheden ruw worden verstoord. Dan is het verlangen naar ‘rust in de tent’ niet vreemd.
Zondag vieren we het Pinksterfeest. Dat is geen feest van rust, maar van beweging. De Geest zorgt voor reuring! Maar: op een goede manier.
Meteen op die eerste Pinksterdag in Jeruzalem wordt dat duidelijk. Er is beweging: geluid als van een hevige windvlaag en tongen als van vuur. Als de Geest is uitgestort en de leerlingen van Jezus in allerlei talen beginnen te spreken, ontstaat er reuring. De mensen, die overal vandaan komen, vragen zich verbaasd af hoe het kan dat ze de leerlingen in hun eigen taal horen vertellen over het goede nieuws van Jezus Christus. De een word er blij van, de ander bekijkt het argwanend.
Er gebeurt iets bijzonders. Mensen worden in beweging gezet door de Geest. Hun ogen gaan open voor Wie Jezus is. Mensen gaan zich naar elkaar toe bewegen. Waar door de spraakverwarring van Babel mensen bij elkaar vandaan bewegen, worden nu mensen aan elkaar verbonden. “Want de Geest spreekt alle talen en doet ons elkaar verstaan.” Waar de Geest waait ontstaat gemeenschap.
Beweging. Naar elkaar toe, maar ook naar buiten. Het goede nieuws van Jezus Christus wordt allereerst in Jeruzalem verteld. Jezus is allereerst de Messias van Israël. Maar vanaf Pinksteren gaat het goede nieuws ook naar buiten Israël. Ook de volkeren moeten het horen. Jezus’ leerlingen beginnen te getuigen, zoals Hij hen had opgedragen: vanuit Jeruzalem, naar Judea, naar Samaria en verder – tot aan de uiteinden der aarde. Dankzij deze beweging is het goede nieuws ook in ons land terechtgekomen en mogen ook wij bij die wereldwijde kerk van Christus horen.
De reuring die de Geest in de kerk brengt is hier dus iets moois! Het brengt het Evangelie verder in deze wereld en mensen worden aan elkaar verbonden.
Op gedoe zit niemand te wachten. Maar op de Geest die ons in beweging zet…?
De Heilige Geest brengt dynamiek. Dat is een woord dat met kracht te maken heeft. Denk maar aan dynamiet: explosief. In het Grieks wordt dit woord gebruikt als het gaat over de kracht van de Heilige Geest. Jezus belooft dat de kracht van de Heilige Geest over de leerlingen zal komen. Die kracht zet hen in beweging.
In de ‘Gewone Catechismus’ (2019) staat een goede vraag en een mooi antwoord over het werk van de Heilige Geest.
“Hoe brengt de Geest bezieling in de kerk?
Gods Geest brengt mensen rondom Christus bij elkaar in een duurzame gemeenschap. Als we oude tradities of nieuwe menselijke ideeën op een voetstuk zetten, wordt de kerk doods, stilstaand water. Zolang we dicht bij de levende Christus blijven, worden tradities en culturen creatief, levend en fris.”
Dat is een beweging om naar te verlangen! Er kan in een gemeente veel ‘onheilige reuring’ zijn. Misschien inderdaad juist wel omdat men teveel bezig is met eigen dingen: oude tradities of nieuwe ideeën. Met beide hóeft niets mis te zijn. Als we maar dichtbij Christus blijven. De Geest beweegt ons naar Hem toe. Als tradities of ideeën bij Hem vandaan bewegen, dan wordt het tijd om alert te zijn. Om te verlangen naar Geestkracht.
Iedere dag en ieder uur mogen wij bidden of de Geest van God ons wil leiden. De regelmaat van het kerkelijk jaar helpt ons dat op het Pinksterfeest samen als gemeente te doen. Samen te vieren dat de Geest reuring brengt, beweging, leven!
Kortom, van drie R’s naar drie bewegingen: naar elkaar, naar de wereld en bovenal naar Christus.
