Op Weg 2022-11
door ds. P. de Vries

Veelkleurigheid

In beide wijkgemeentes willen wij graag veelkleurige gemeentes zijn. Maar wat is dat? Hoe doe je dat? Hoe geef je ruimte aan de verschillen in onze gemeente? Verschillen wat betreft geloofsbeleving, meningen of invulling van erediensten. Als geloofsgemeenschap, vooral in deze tijd, moet je kleur bekennen, toch? Als je dan overal maar de ruimte voor geeft, wat heb je dan nog te zeggen? Wanneer je alle kleuren mengt, dan wordt het uiteindelijk grijs.

Hoe zijn wij een veelkleurige gemeente?

Het is niet mijn bedoeling om in dit kopartikel met een pasklaar antwoord te komen. De kerkenraad zou wel denken. Komt hij nu pas mee, terwijl wij er al zo lang over nadenken en mee worstelen. Maar volgens mij geeft het Pinksterverhaal wel bepaalde handvaten.

Op de 1^e Pinksterdag, bij de uitstorting van de Heilige Geest, gebeurden er allerlei bijzondere dingen. Mensen staan in vuur en vlam. Ze zijn in extase. Maar er staat ook dat zij elkaar verstaan in hun eigen taal. In eerste instantie kun je dan denken aan de landstaal die zij spreken. Parten, Meden, Elamieten. …. Maar zou dit ook niet gelden voor de geloofstaal? In de gemeente zijn er  verschillende geloofstalen. De één weet zich meer aangesproken door bijvoorbeeld een lied uit de Opwekkingsbundel, terwijl de ander meer houdt van een lied van Huub Oosterhuis. Allemaal hebben wij onze voorkeuren en geloofsbelevingen. Maar kunnen wij elkaar daarin ook verstaan? Liever nog: Kunnen wij elkaar daarin versterken?

Buiten jezelf zijn

In het Pinksterverhaal staat dat de mensen ‘buiten zichzelf’ van verbazing zijn. Letterlijk staat er dat de mensen een andere positie innamen. In deze bewoordingen ligt volgens mij de clou van hoe wij een veelkleurige gemeente kunnen zijn. Hoe wij elkaar kunnen verstaan.

Buiten jezelf zijn. Het betekent dat je een ander perspectief inneemt. Een buitenperspectief: Gods perspectief. Van daaruit kun je elkaar wellicht ook vinden. Vaak zitten wij opgesloten in onze eigen gedachtes, belangen of ons eigen gelijk. Het is moeilijk om hieruit te breken. Of om dan open te staan voor een ander. Maar de Geest breekt in! Zoals Jezus op de 1^e Paasdag inbrak in de situatie van de discipelen. Zij hadden zich uit angst opgesloten. Zo wil de Geest ook inbreken in ons leven en samenleven. Het plaatst ons als het ware buiten onszelf om zo een beter zicht en gehoor te krijgen op wat God te zeggen heeft.

Afstand nemen

Dit betekent niet dat je afstand neemt tot jezelf. Of dat je niet meer jezelf moet kunnen zijn. Integendeel. Maar door even verder te kijken dan jouw geloof lang is, ontstaat er wel ruimte om de ander ook te kunnen verstaan.

Veelkleurigheid bekent dat je open staat voor de kleur, de geloofsbeleving van een ander. God is groter dan jouw gedachtes. Groter dan uw gelijk. Deze grootheid vraagt een bepaalde openheid. Want de ander zou jou/ u zo maar eens (op een andere manier, in een andere kleur) dichterbij God en Zijn bedoelingen kunnen brengen.