Tabula Rasa – Erik Potjes

Op Weg 2022 - 01
Door Erik Potjes

Tabula Rasa

Wat staat daar nou? Waarschijnlijk denkt u dat. Ik kan het goed begrijpen. Toen ik het voor het eerst hoorde tijdens mijn opleiding Theologie dacht ik ook, wat? Waar hebben we het over? Nou volgens Aristoteles, die deze term de wereld in slingerde, betekent het zoveel als ‘een ongeschreven blad’ of ‘schone lei’. Het komt uit het Latijn.

Daarom ook vind ik het wel toepasselijk om dit jaar met deze titel te beginnen. Een schone lei, het jaar 2022. Terwijl ik dit schrijf is het nog volop 2021 maar dat terzijde. We richten onze blik alweer op het ‘nieuwe jaar’ niet wetende wat het ons zal brengen. Een ongeschreven blad dus.

Het is wel goed om plannen te maken

In de taakgroep Vorming & Toerusting waren we de afgelopen maanden al druk bezig om de activiteiten voor begin 2022 in de kalender te passen. En ook zijn de voorbereidingen gestart om per 01-01-2022 te starten met het project ‘Bijbellezen in een jaar’. Mocht het u ontgaan zijn, er is gewoon een mogelijkheid om in te stappen. Maar we zijn dus gestart met een groepje mensen om in een jaar de hele Bijbel door te lezen.

Maar zoals bij ieder nieuw komend jaar en het maken van grote plannen denk ik toch vooral ook aan de reformator Maarten Luther. Een van zijn bekende uitspraken is: ”als de wereld morgen vergaat, dan plant ik vandaag nog een appelboom”. Je zou het ook kunnen zeggen: ‘Als ik weet dat Jezus morgen terugkomt, dan plant ik vandaag nog een boom.’ Waarmee Luther wil aangeven een hart onder de riem van zijn collega’s te steken.

Niet opgeven, volhouden

Blijf op je post en doe je werk ook als Jezus morgen terugkomt. Ga niet zitten afwachten, maar doe wat je moet doen. 

Zo is het ook met het uitzien naar een nieuw, leeg, onbeschreven jaar. We weten niet wat de toekomst brengt, maar wel wie haar vasthoudt. Mag dat een hart onder de riem zijn voor dit komende jaar. Dat we met hernieuwde energie elkaar ondersteunen in de weg die we mogen gaan, de verbinding met elkaar zoeken. Elkaar bemoedigen in het geloof, elkaar vasthouden op de weg om Jezus te volgen.

Voor mij, op mijn bureau ligt een kaartje met de tekst uit Spreuken 16: 20b:

”welzalig hij, die op de Here vertrouwt”

Het zijn oude woorden maar ze bevatten de wijsheid die we nodig hebben. Het zegt zoiets als; echt gelukkig ben je, als je op God vertrouwt. In mijn vriendengroep zeiden wij in onze jonge jaren nogal eens, grappig bedoeld, bij het maken van plannen, ‘zo de Heere wil en wij leven’. Een oude uitspraak waarvan wij toen nog niet de diepere essentie van konden begrijpen, maar een uitspraak die nog steeds van waarde is.

Vandaag de dag kom je de uitspraak nog wel tegen in de woorden Deo Volente.


Deze en andere berichten van onze predikanten en kerkelijk werker verschenen in ons kerkblad Op Weg.

Klik hier om meer te lezen.