Op Weg 2022-14 door ds. Magda Hazeleger
Over wat een motor te vertellen heeft.
Een tijdje terug was ik op bezoek bij een gemeentelid, die een motor in de woonkamer heeft staan. Ik ben geen kenner, maar dat het een bijzonder exemplaar is, was duidelijk. Een met zorg gemaakt en onderhouden toonbeeld van rijplezier. Voor de liefhebber: het gaat om een Ducati uit 1971, een 1 cilinder, 450 cc, type scrambler.
Meer dan alleen een voertuig.
De motor was niet alleen een voertuig geweest om van A naar B te gaan, maar ook een voertuig dat twee harten verbonden had. Hij en zij hadden elkaar daarmee leren kennen, en ze hadden er de weg naar elkaars hart mee gevonden.
Maar zoals dat soms gaat; bij verhuizingen, door het krijgen van een gezin en allerlei praktische overwegingen, was de Ducati in de garage onder een zeil verdwenen en een beetje in de vergetelheid geraakt. Er waren andere voertuigen gekomen, ook mooi en verrassend en inspirerend. Wat praktischer ook. En die hadden de plek ingenomen van deze. Want, zo heb ik me laten vertellen: deze vereist respect en zorgvuldig gebruik. Als je er te hard mee wilt, gaat ’t niet goed, te zacht ook niet. En starten is ook geen sinecure. Maar als-ie rijdt…!
Op een mooie dag zei zij: ‘Eigenlijk is het jammer dat de Ducati onder een zeil staat.’ Toen is de motor eronder vandaan gehaald en opnieuw toonbaar en rijklaar gemaakt. Er is weer op gereden. En nu staat de motor in de woonkamer, als symbool van liefde.
Je vindt er de weg voor je leven mee.
Toen vervolgens het gesprek op geloof kwam, was de link gauw gelegd. Dat geloof dezelfde weg soms aflegt als een man met zijn Ducati… Met het geloof als voertuig ontmoet je meest betekenisvolle ervaringen in je leven. Je vindt er de weg voor je leven mee. Liefde, betekenis. Maar de praktijk van je leven zorgt ervoor dat je geloof onder een zeil terecht komt. Tot iemand zegt: dat is toch eigenlijk te mooi om te verbergen! En je trekt het zeil eraf, en raakt weer onder de indruk van de schoonheid, de kleur, de geur, de mogelijkheden. Waarom heb je hem ooit verstopt?!
Misschien is het geloof wel een net zo moeilijk te hanteren vehikel, en vraagt het om zorgvuldig gebruik, en jouw aanpassing van het voertuig. Alweer net als de Ducati: geloof is niet comfortabel, het bonkt, heeft een ongemakkelijke handleiding. Maar als je dat doet, en je leert hoe het werkt: niet te veel gas geven, niet te weinig, opletten op de waarschuwingslampjes, op de subtiele geluidsveranderingen, de bewegingen van het frame (en niet te vergeten, de andere weggebruikers!) dan worden jij en de motor – jij en je geloof – één. Leuk van deze motor is ook dat-ie speciaal geschikt is voor gebruik buiten de geasfalteerde weg. Klaar voor avontuur. Dat is geloven ook. Dat durven, en weten dat je motor dat kan, mits je ‘m goed gebruikt: het betekent een rijervaring als geen andere…
Starten moet je leren.
Starten is bij deze motor een dingetje. Dat vraagt om behoorlijk wat gedoseerde kracht. Deze Ducati heeft geen startmotor en dat is bij geloven ook vaak zo. Je moet leren hoe dat moet. Je hebt er baat bij als je de motor van je geloof leert starten als je jong bent. Dan leer je bovendien het gedrag van je motor en jezelf beter kennen en heb je meer rijplezier in je leven.
Misschien heb je zelf het geloof ook wel onder zo’n zeil gezet. Als investering voor later, of als onhandige sta-in-de-weg. Misschien is deze vakantie wel zo’n moment om het zeil eens weg te trekken. Wees niet verbaasd als de motor niet meteen start. Of als sommige onderdelen verroest zijn of lampjes niet meer werken. Daarnaast: bij de motor op de foto zijn ook dingen aangepast, passend bij de berijder. De uitlaat maakte te veel herrie, er zit een stillere op. En beter zichtbare richtingaanwijzers omdat dochterlief dat wilde. Geen probleem. Dat soort finetunen komt vanzelf aan het licht als je er weer mee gaat rijden. Een motor als deze is ook niet meteen weer op orde, dat is werk. Maar een mooiere rit dan met deze kun je niet maken…
