Op Weg 22, jaargang 27 - december 2021
Diaconaat en Missionaat – door Ronny Koeling
Als sinterklaas met zijn veegpieten het donkere, gure Nederland weer heeft ingeruild voor het zonnige Spanje, dan gaan bij ons op zolder de deurtjes open waar achter de kerstversiering ligt. Het huis wordt versierd en Skyradio schettert Mariah Carey (nu al tot vervelens toe) door het huis. Onderdeel van het jaarlijkse ritueel -dat vooral papa leuk vindt- is het kijken van de Christmas Carol. U kent het vast en zeker: het verhaal over een vrekkige, nurkse kerel genaamd Scrooge, die bezocht wordt door drie geesten. Door de verhalen uit zijn eigen verleden, heden en geschetste toekomst komt hij tot inkeer en wordt “de meest gulle mens die ooit op deze aarde heeft rondgelopen”.
Ik vind het een fantastisch verhaal en ik zie het liefst de versie van de Muppets! U weet wel: die poppenshow. Vooral de geest van het heden spreekt me erg aan. Het is een enorme pop, die allerhartelijkst lacht en roept: “Come in! And know me better, man!”. Kom erin! En leer me beter kennen!
Domina Magda noemde het zondag 28 november nog eens: “Heb God lief boven alles en uw naaste als uzelf”. Het Scrooge-verhaal gaat vooral over dat laatste: naastenliefde. De taakgroep Scrooge… ehhh… Diaconaat & Missionaat gaat ervoor
om, samen met u als gemeenteleden, hulp te bieden aan iedereen die dit nodig heeft. Want we laten samen zien dat we van God houden door het leven nú volop te omarmen. Die naaste lief te hebben. En te helpen waar het leven moeilijk is. Deze hulp uit zich in allerlei vormen, van ‘hand- en spandiensten’ voor gemeenteleden tot aan financiële hulp voor mensen ver van huis.
Ver van huis… Dat heeft hier een dubbele betekenis. Ver van ons huis en vluchtelingen ver van hún huis… Op drift geraakt door conflict, geweld, hongersnood of pure armoede. Het is voor ons niet voor te stellen wat het is om je eigen huis en haard achter te moeten laten. Te stranden in een vluchtelingenkamp in Griekenland. Of tegen de grens van Wit-Rusland en Polen aan te lopen.
Als ik dit typ, dan besef ik dat ik de ‘zoveelste oproeper’ ga zijn naar u allemaal, om uw gaven te geven. Maar ik hoef u niet uit te leggen dat de nood hoog is en dat er financiële hulp nodig is om alleen al te zorgen voor basisvoorzieningen zoals water, voedsel en warme kleding.
Geef. En help.
“Come in! And know me better, (wo)man!” Het is een oproep tot meer verbondenheid van ons met elkaar dichtbij, maar ook ver weg. Daarom zijn de kerstcollectes dit jaar voor de vluchtelingen in Griekenland en bij de grens van Wit-Rusland en Polen.
